هنگامی که گاز ازن با یک موجود زنده تماس پیدا می کند، به سرعت به اکسیژن مولکولی و رادیکال های اکسیژن تبدیل می شود. این وضعیت که باعث ایجاد سطح خفیف استرس اکسیداتیو در بدن می شود، به عنوان یک تهدید توسط ارگانیسم تلقی می شود. در نتیجه، آنزیم های دخیل در سیستم های دفاعی به نام آنتی اکسیدان تحریک شده و ناحیه آسیب دیده با اکسیژن غنی شده و سموم پاک می شود.

برای اینکه مکانیسم اثر گاز ازن به درستی کار کند، محاسبه دوز درمان به درستی ضروری است. تمامی مداخلات درمانی با این مولکول شیمیایی که در غلظت های بالا دارای اثر سمی است، باید زیر نظر پزشک متخصص انجام شود و بیماران برای مدت زمان مشخص به دقت تحت نظر باشند.