Migraine is een klinisch syndroom dat vele jaren in het leven van de patiënt voorkomt, pijnaanvallen kent die enkele uren tot enkele weken kunnen duren, veel begeleidende symptomen kent en tussen de aanvallen door geen hoofdpijnklachten heeft. Migrainehoofdpijn, waarbij genetische kenmerken effectief kunnen zijn in de ontwikkeling ervan, kan over het algemeen worden gedefinieerd als een eenzijdige hoofdpijn die gepaard gaat met misselijkheid en gevoeligheid voor licht en geluid. Tijdens migraineaanvallen is de kwaliteit van leven van migrainepatiënten lager dan die van de algemene gezonde bevolking. Het risico op migraine bij kinderen van mensen met migraine in hun familie is hoger dan bij de algemene bevolking.

Migraine, een ziekte waarbij genetische en omgevingsfactoren samen een rol spelen, is geen puur genetische ziekte. Er zijn twee hoofdsubtypes: migraine met aura en migraine zonder aura. Migraine met aura, dat 10% van de migraineaanvallen uitmaakt, manifesteert zich met tijdelijke sensorische symptomen zoals hallucinaties in de vorm van zigzaglijnen, wazig zien, lichtflitsen of de aanwezigheid van gaten in het gezichtsveld, bekend als scotomen, ongeveer een uur vóór de ontwikkeling van de hoofdpijn.

Het kan ook gepaard gaan met andere symptomen zoals duizeligheid, gevoelloosheid, tintelingen, zwakte in de armen en benen, verlies van gevoel en woordverwarring. De aanwezigheid van een aura is geen indicator voor de ernst van de aanval. Migraineaanvallen zonder aura kunnen net zo ernstig zijn als migraineaanvallen met aura, maar ze kunnen ook ernstiger zijn.